"Meus pais non me querían"

Publicamos a seguir o relato que obtivo o 2º Premio do 1º nivel (cursos 1º e 2º de ESO) do Concurso de Relatos: Lagoa Araujo González, de 2º ESO.

Meus pais non me querían. 

Sacara esa conclusión cando me dixeron que venderían a casa e se mudarían a Madrid. Iso non era o peor, o peor era que eu non iría con eles, que tería que buscar a vida eu soa.

Polo menos non venderon o noso souto; encantábame cando era pequena. Pasaba a maior parte do tempo alí, moitas veces quería atopar unha nova especie de animal, co que só conseguín atopar un verme moi raro e peludo.

Ás veces quedaba coa miña mellor amiga e iamos alí, pero a nosa amizade foise rompendo pouco a pouco co paso do tempo e agora non teño a ninguén.

Despois de meter todas as miñas cousas en caixas, decidín ir ver o souto, xa que había moito que non pasaba po alí. A medida que daba máis e máis pasos, os recordos ían chegando e con eles as emocións que producían.

Chegou un momento no que parei de camiñar. Había unha casa non moi gande na que parecía non haber ninguén. A porta estaba aberta e decidín entrar. Estaba escuro e daba un pouco de medo, pero seguín camiñando para ver se había alguén. Non atopei nin unha soa alma nese lugarm, pero o que si atopei foi unha especie de porta no tellado que non foi doado abrir. Supuxen que daría ao faiado, e así foi.

Había moitas caixas e cousas antigas cheas de po, pero de todas esas cousas fixeime nun cadro dunha lura, xa o vira antes, estaba segura.

Non me deu tempo de seguir observando. Alguén me dera na cabeza e agora atopábame morta no chan dese faiado, dunha casa que non coñecía, e atacada por alguén misterioso do que nunca sabería a súa identidade.

Pode que incluso fosen os meus pais, pero xa non o podería saber, o meu corpo xa non tiña vida, e ninguén me ía atopar alí, no medio dunha propiedade privada.