Co recordatorio das sete herbas precisas para a noite de San Xoán despedimos este curso; voltaremos de novo en setembro.
FELICES LIBROS!!
20/06/24
19/06/24
Combate a nomofobia!
Nomofobia: Medo irracional a non ter o móbil ou a telo sen cobertura ou sen batería. Foi en aumento nos últimos anos debido á maior presenza de smartphones e ao auxe das redes sociais.
18/06/24
.jpg)
14/06/24
13/06/24
.jpg)
11/06/24
Opina Irene Vallejo sobre a división entre letras/ciencias
La separación entre ciencias y letras es artificial, nos desorienta y nos enfrenta. Necesitamos que ambas existan y colaboren. Lo que hace falta defender no es un bando inexistente (humanidades, ciencias sociales o STEM), sino la calidad de la educación.
10/06/24
Dia de Portugal, de Camões e das Comunidades Portuguesas
Miguel Torga: 'Diário XII'
Viagem,
É o vento que me leva.
O vento lusitano.
É este sopro humano
Universal
É esta fúria de loucura mansa
Que tudo alcança
Sem alcançar.
Que vai de céu em céu,
De mar em mar,
Até nunca chegar.
E esta tentação de me encontrar
Mais rico de amargura
Nas pausas da ventura
De me procurar...
07/06/24
06/06/24
05/06/24
.jpg)
03/06/24
31/05/24
Ex-libris
A ilustradora e deseñadora Helen Dardik creou estes simpáticos ex-libris, que poden ser descargados en alta resolución desde o seu blog, así os teus libros nunca se confundirán cos dos demais.
30/05/24
29/05/24
.jpg)
27/05/24
As dúbidas, de Celia Coira Alcolado
E con este de Celia Coira (de 4ºESO B) rematamos a publicación dos relatos premiados no Concurso convocado polo Departamento de Lingua Galega e Literatura e o EDL con motivo do Día das Letras Galegas. Este relato obtivo o 2º premio no 2º Nivel (3º e 4º da ESO).
Mario utilizaba a súa infancia como vía de escape, e aínda que sabía perfectamente que a tiña moi idealizada, aquel tempo fora o único no que vivira co seu pai e iso o reconfortaba.
Mario só tiá dous recordos co seu pai: xogando cun axóuxere na cociña unha tarde de inverno e estando con el e coa súa nai nunha multitude; aínda que ela non o recorde, Mario está seguro de que foi nas festa da vila. O único que quere este rapaz é poder chegar a ser coma o seu pai algún día, pero o que lle falta por saber é como era o seu pai.
El pregúntalle día si, día tamén á súa avoa materna e esta cóntalle historias absurdas de como se coñeceron a súa filla e o seu xenro, ou de cal foi a igrexa na que casaron; pero Mario nunca chega a enteirarse de como vestía como falaba ou cal era o seu lugar favorito. As dúbidas estano matando por dentro.
A avoa está asustaa e temerosa, vive na dúbida constante de se dicirlle ao pequeno o que realmente ocorreu, ou seguir a contar trapalladas das que conta, por que non, non quere que o seu querido Maritiño saiba toda a historia; non quere que Maritiño saiba como "papi" maltrataba a súa filla física e mentalmente, como a axexaba dende o coche cando ía a facer a compra ou cando a metía no alpendre e empezaba a tirarlle cousas e a chamarlle infiel, mentirosa, traidora...
Sabe perfectamente que a súa filla recorda aquela multitude nas festas da vila, porque foi a última vez na que o seu marido a tocou. Non sabe nin cando nin como llo acabará contando a Maritiño, pero terá que facelo; as dúbidas estano matando por dentro.
26/05/24
Lagoa Araujo: Non vexo nada
A seguir, o relato de Lagoa Araujo, de 4ºESO B, que obtivo o 1º premio do 2º Nivel (alumnado de 3º e 4º de ESO) no Concurso de Relatos.
Non vexo nada, a negrura do alpendre abarcábao todo, o silencio que había deixaba paso a escoitar o latexo acelerado do meu corazón.
Entrara aquí escapando del, o xenro de Alena xa mo advertira, pero eu non lle quixera facer caso. Saír pola noite non me parecera tan mala idea, necesitaba a frescura da noite para que me deixasen de chegar as imaxes daquel acontecemento.
Aínda que segue moi escuro, a miña vista xa se acostumou algo e agora podo ver a silueta das ferramentas do meu avó. Achégome á parede para coller a machada, teño un mal augurio, sentía como alguén me axexaba dende algún lugar da estancia, e iso só facía que a miña respiración empeorase.
A piques de coller a machada sentín o cruxir da madeira pero non parei, pensando eu. Pero nada máis lonxe da realidade, escóitase o son dun axóuxere como se estivese na distancia, mais sei que non é así. O meu pulso parece que vai estoupar, e unha dor moi intensa instálase na miña cabeza.
Empezo a notar formigueo nas pernas, pero non é interno. O pánico empézame a corroer ao notar a multitude de insectos por todo o corpo, nótoas nas mans, na cara, e empezo a chorar cando sinto como se me meten polas orellas e como intentan atravesar a miña pel, mordéndoa para meterse dentro.
Esa dor provócame dar un berro desgarrador que sei que será o comezo dos últimos que darei antes que os bichos de Aster me coman viva.
24/05/24
Bicos con sabor a sol, de Olivia Sotillo
Publicamos a seguir o relato que obtivo o 2º Premio do 1º nivel (cursos 1º e 2º de ESO) do Concurso de Relatos: Olivia Sotillo Izquierdo, de 1º ESO B.
O primeiro día que a vin caín rendido aos seus pés. Multitude de xente falárame da belísima moza do poboado do lado das montañas, pero non tiña nada que ver coa realidade. Tiña o cabelo louro coma o sol no crepúsculo e uns ollos azuis coma as augas do mar nunha tormenta. Eu axexábaa de lonxe e admirábaa coma un meniño cun axóuxere novo.
Despois de anos queréndoa, declareime no alpendre da súa casa nun día de choiva. Cando a biquei, o arco da vella saíu no ceo. Os seus beizos sabía a luz e a cores, miles de cores.
A día de hoxe, os seus pais poden chamarme xenro. Tamén descubrín a mellor cousa do mundo: os seus bicos saben a sol.
23/05/24
Entre a multitude, de Iván Río
Con este de Iván Jesús Río Pernas, de 1ºESO C, comezamos a publicación dos relatos do concurso convocado polo Departamento de Lingua Galega e Literatura e o Equipo de Dinamización Lingüística do Instituto. O alumnado tiña que incluír no seu relato cinco palabras propostas nas bases, e suliñalas.
Iván Jesús Río Pernas obtivo o 1º Premio do 1º Nivel (1º e 2º ESO)
Entre a multitude dunha praza de Galicia, podíase ver un pequeno gatiño. A xente pasaba ao seu lado, pero ninguén se fixaba nel. O gato, antes de ser abandonado por un dos seus donos viviu nunha casa da zona, unha casa humilde, pero era o seu fogar. Os seus donos eran unha señora e un señor, aproximadamente de 60 anos, que vivían sós na súa casa, co gatiño como mascota. Un día chegou a filla dos señores e o seu marido, cun montón de maletas. Parecía ser que tiveran algún problema no seu piso e botáranos. Ao cabo duns días todo volveu ser o de sempre, excepto que na csa estaban a filla e o xenro dos señores. O xenro, despois dun tempo, deuse de conta de que era alérxico ao gato, e como non lle gustaba nada, decidiu abandonalo ás escondidas. O gato intentaba volver entrar, pero a porta estaba pechada. Así, o gato pasou os días escondido no alpendre dunha casa veciña, e, ao final, foise porque necesitaba comida. Agora o gato sen fogar vivía só, e o único recordo da súa antiga casa era o seu colar e o axóuxere que colgaba del.
E así, o gato axexaba a xente, escondido nunha esquina, buscando a oportunidade de volver encontrar un novo fogar.
22/05/24
Concurso de relatos: alumnado premiado
Os alumnos e alumnas que resultaron premiados no CONCURSO DE RELATOS CURTOS que como cada ano convoca o EDNL en colaboración co Departamento de Lingua Galega do IES Río Miño de Rábade co gallo do DÍA DAS LETRAS GALEGAS son os seguintes:
Nivel 1 (1º e 2º ESO):
- Primeiro premio (diploma e vale de 20,00 € para material escolar): Iván Jesús Río Pernas (1º ESO C) co relato Entre a multitude.
- Segundo premio (diploma e vale de 15,00 €): Olivia Sotillo Izquierdo (1º ESO B) por Bicos con sabor a sol.
Nivel 2 (3º e 4º ESO) :
- Primeiro premio (diploma e vale de 20,00 €): Lagoa Araujo González (4º ESO B) por Non vexo nada.
- Segundo premio (diploma e vale de 15,00 €): Celia Coira Alcolado (4º ESO B) por As dúbidas.
Parabéns a todos e todas. Proximamente iremos publicando aquí os relatos premiados.
21/05/24
19/05/24
Festividade de S. Ivo na Bretaña
Hoxe os habitantes da Bretaña celebran a festa do seu patrón, Ivo de KermartinIvo de Kermartin. No país hai máis de 200.000 persoas que usan habitualmente o bretón, única lingua celta falada na Europa continental, e tamén a única das linguas célticas sen recoñecemento legal por parte do Estado, neste caso Francia.
16/05/24
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)