"VERDADES DE XIMENA"
-Xa sabes o que vas querer para Nadal? -preguntoulle o seu pai mentres xogaban cos coches de xoguete de Ximena.
-Quero que mamá deixe de chorar cando vai ao baño polas noites -dixo a pequena de seis anos sen mirar para ningún dos seus pais.
A nai de Ximena fitou cara ao chan cando o seu marido mirou para ela con cara de enfado, este deixou de mirala para dirixirse de novo á súa filla.
-Ximena -dixo o pai- a nena levantou a cabeza e sorriulle, por que non vas para a cociña un pouco?
A aludida mirou a súa nai, quen lle sorría, e despois asentiu, foi á cociña e pechou a porta. Nos seguintes dez minutos, Ximena escoitou golpes, o son de cousas ao romper, os berros de seu pai e o pranto de súa nai e comezou a chorar ela tamén, con nerviosismo e con medo. Logo dun par de minutos, todo ruído cesou e Ximena saíu correndo cara ao salón con medo de que tivese pasado algo. Cando abriu a porta, viu a súa nai tirada no chan con negróns e sangrando de maneira incontrolable e a seu pai, de pé, mirando cara a ela, cunha navalla na man.
Ximena non se decatou cando seu pai se achegou a ela e lle cravou esa mesma navalla no peito, máis dunha vez, acabando coa súa vida.
Lagoa Araújo González(4.º B ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario