"ATURAR"
Suspiro, teño medo, non o vou ocultar. Estou deitada na miña cama agardando o príncipe que coñecín hai anos, agora convertido en monstro, entra pola porta. Levo tempo pensando: que fixen mal eu?, tan insoportable son?, será certo iso que di de que non sirvo para nada? Así pasan os días, dúbida tras dúbida, lagoa tras lagoa. Cada vez que chega furioso de traballar, pégame e dime eses adxectivos tabús que non me agrada moito oír. Que se non sirvo, que non levo diñeiro á casa, que se, que se... O que máis me doe non son os golpes, senón que o home que amaba e admiraba, me tratase así querendo, pero non lle ía dicir nada, xa que iso me prexudicaría e non cambiaría nada no resto das mulleres, pero se o dicimos xuntas, xa cambia a cousa!
Gritemos "BASTA"! e deixemos de aturar os monstros!
Carla Hernando González (1.º B ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario