01/05/09

1º de maio

Hoxe, a maioría dos traballadores do mundo celebran o Día do Traballo; pero chegar á celebración festiva e pacificamente reivindicativa que é hoxe entre nós foi o resultado dun longo e duro camiño que se iniciou tal día coma hoxe de 1886, en Chicago, daquela a capital industrial dos Estados Unidos.
A data do primeiro día de maio non foi casualidade: en América, as contratas facíanse precisamente nese día; os obreiros de Chicago, que traballaban de 14 a 16 horas diarias, sen vacacións, sen domingos nin festivos, reivindican ese ano a xornada dos tres oitos: 8 horas de traballo, 8 de descanso, 8 para a educación; desde logo, ningún obreiro deberá traballar máis de oito horas por día, afirman os sindicatos; perante a negativa dos patróns, foron á folga xeral con manifestacións, piquetes e discursos por toda a cidade.
A represión foi atroz: houbo obreiros presos, feridos e até mortos nos confrontos coa polícia.
O día 3, a folga seguía. Diante da fábrica McCormick-Harvester, a policía disparou contra os operarios, causando 6 mortos, 50 feridos e centos de detidos. Os líderes sindicais convocaron como resposta unha concentración de traballadores o 4 á tarde, nun ambiente de grande tensión.
Ao final da manifestación, a policía cargou contra os manifestantes, mallando neles. Unha bomba estourou no medio dos gardas, matando e ferindo varios; os reforzos policiais, que dispararon indiscriminadamente, causan centenas de mortos de todas as idades, incluídos nenos, na chamada Matanza de Haymarket.
Nos días seguintes a represión aumentou ferozmente: co estado de sitio e a prohibición de saír á rúa, houbo millares de traballadores detidos, sedes sindicais incendiadas, e matóns pagos polos patróns que entraban nas casas dos obreiros, mallándoos e destruíndo o que tiñan como escarmento. Os líderes sindicais foron xulgados nunha farsa que só procuraba erradicar a resistencia obreira e garantir o poder da patronal e o sistema; con probas e testemuños falsos, cinco sindicalistas foron condenados á forca; os outros, á cadea perpetua.
Un dos condenados á morte, Spies, dixo no seu alegato: Se co noso enforcamento pensan que están a destruír o movemento obreiro [...], cólguennos. Aquí terán apagado unha faísca, pero [...] en todas partes as chamas medrarán. É un lume subterráneo e vostedes non poderán apagalo!
Seis anos despois da sentenza, o Estado de Illinois, presionado polas protestas contra a infamia do proceso, anulou as condenas e liberou os sobreviventes.
O Congreso Obreiro de 1890 propuxo unha gran manifestación internacional simultánea en todos países pola redución da xornada a 8 horas; como nos Estados Unidos xa se fixara para o 1º de maio unha manifestación similar, optouse por manter a data; á celebración da xornada reivindicativa dos dereitos dos traballadores iríanse incorporando durante o século XX obreiros da case totalidade dos países do mundo.

Ningún comentario:

Compromisos

Sempre que for posible, neste blog informaremos da autoría de textos, fotos e demais material audiovisual, que en todo caso é empregado con finalidade educativa e sen lucro. Se houber algo suxeito a dereitos de autor ou outras restricións, por favor, facédenolo saber para retirármolo o antes posible.
Por outro lado, os autores do blog non son responsables dos comentarios que os lectores poidan enviar. Todos aqueles comentarios obscenos, ofensivos contra persoas, crenzas ou ideas, ou contrarios á Lei serán eliminados en canto teñamos coñecemento deles.
Avísanos para axudarnos a cumprir estes compromisos.