A actual situación de emerxencia lingüística é en grande parte consecuencia do desleixo dos poderes públicos, que abandonaron e desprezaron a crecente conciencia social sobre a lingua e a vontade de repoñela e normalizala. O mal chamado Decreto de plurilingüismo contribuíu decisivamente a que hoxe, por primeira vez na historia, un de cada catro menores de 15 anos declare ser incapaz de se expresar en galego. Á exclusión do galego no ensino, agravada por una dixitalización educativa que engade a imposibilidade de uso do galego noutras sete materias ademais das tres nas que está prohibido, súmanse a imposibilidade de uso no lecer e no audiovisual, agás na presenza mínima que conquistou a acción da sociedade; o descenso na oferta positiva dentro da administración galega; as dificuldades, cando non a imposibilidade de uso na administración do Estado ou na xustiza; as trabas ás empresas que optan polo galego como indicativo de calidade e compromiso, ou a presenza limitada a certos espazos nos medios de comunicación.
A emerxencia lingüística é reversíbel co compromiso de todas e todas, comezando polas institucións que deben asumir as súas obrigas e acompañar unha sociedade cada vez máis activa na normalización da lingua galega. Sen galego en todo e para todo non é posíbel o seu uso nin a incorporación de novas persoas falantes.
Neste 17 de maio reclamamos de todas as entidades locais que fagan visíbel o seu compromiso coa lingua galega, a que nos une e nos fai existir, non só con celebracións, senón garantindo aquí e agora a súa dispoñibilidade en todos os servizos de competencia municipal con xestión directa ou privatizada, reclamándoo á súa vez en todos os contratos con calquera tipo de fornecedor, e fomentándoo en todos os eidos da sociedade.
Podes asinar o Manifesto entrando aquí
Ningún comentario:
Publicar un comentario