14/03/09

De estrelas e galaxias

Desde o blog da nosa Biblioteca seguimos celebrando cunha nova entrega o Ano Internacional da Astronomía. Así pois, mira e admira estas fotos tiradas con telescopio dalgunhas fermosas galaxias. Se queres averiguar máis, podes entrar aquí.


Eis a belísima nebulosa Roseta, a 3.000 anos luz de nós, unha das nebulosas máis grandes e masivas que se coñecen.

Esta imaxe é dunha das rexións máis belas da Vía Láctea, tamén chamada Camiño de Santiago, desde latitudes septentrionais.

Imaxe en falsa cor do corazón do cúmulo estelar aberto sigma Orionis. O cúmulo é moi novo (uns tres millóns de anos) e rico en ananas marróns, estrelas con discos protoplanetarios e emisión de raios X. A estrela brillante do centro é a cuarta máis brillante do Cinto de Orión, visible a simple vista. En realidade, é un sistema múltiple de estrelas moi quentes que dá nome ao cúmulo. Os outros obxectos vermellos son galaxias lonxanas con pó e gas, por exemplo, quásares. O amarelecidos e alaranxados son estrelas do cúmulo sigma Orionis.


A galaxia NGC 7331 foi descuberta polo astrónomo William Herschel en 1784.


A nebulosa Messier 8 ou da Lagoa é unha nube de gas interestelar xigante que está na constelación de Saxitario.

A nebulosa do Cangarexo é remanente dunha explosión de supernova que apareceu nos ceos occidentais en 1054. Este obxecto está en continua expansión, o que se pode ver claramente en fotos tomadas con poucos meses de diferenza. Estudando esta expansión deduciuse que a nebulosa se formara 900 años atrás, e eran os restos da famosa supernova observada por astrónomos chineses e árabes o 4 de xullo de 1054; foron observados por primeira vez en 1731 por John Bevis, e debuxados en 1844 por William Parsons con semellanza a un cangarexo, de aí o nome. Está formada por restos do material exectado pola explosión da supernova. Estes obxectos teñen tal densidade que é equivalente a concentrar toda a masa do noso Sol nun volume duns 30 km, é dicir, que unha culler de té deste material pesaría uns 100 millóns de toneladas.


A galaxia brillante descuberta en 1781 por Pierre Méchain levou o nome de Galaxia do Sombreiro pola súa aparencia, na que destaca unha perfillada banda de pó moi grosa. Ten un núcleo moi brillante e brazos espirais moi ben definidos. Tamén unha aura pronunciada e infrecuente, cun rico sistema de cúmulos globulares.




A nebulosa da Chama ou da Árbore de Nadal ou NGC2024, é unha rexión de gas e pó escurecido no complexo da nube molecular de Orión, que inclúe a famosa nebulosa da Cabeza do Cabalo, situada a 1.500 anos luz de distancia do Sistema Solar. Esta nebulosa é fácil de localizar, dado que se atopa moi perto da estrela brillante que está máis á esquerda no cinto de Orión: Alnitak, que envía luz enerxética á nebulosa da Chama.





A nebulosa Dumbbell, ou M27, descuberta en 1764 por Charles Messier. Foi a primeira nebulosa planetaria observada e unha das máis impresionantes; o seu nome inglés provén da forma de pesa que mostra através do telescopio. Supónselle unha idade duns 4.000 anos e está a uns 500 anos luz da Terra.

Ningún comentario:

Compromisos

Sempre que for posible, neste blog informaremos da autoría de textos, fotos e demais material audiovisual, que en todo caso é empregado con finalidade educativa e sen lucro. Se houber algo suxeito a dereitos de autor ou outras restricións, por favor, facédenolo saber para retirármolo o antes posible.
Por outro lado, os autores do blog non son responsables dos comentarios que os lectores poidan enviar. Todos aqueles comentarios obscenos, ofensivos contra persoas, crenzas ou ideas, ou contrarios á Lei serán eliminados en canto teñamos coñecemento deles.
Avísanos para axudarnos a cumprir estes compromisos.