En rumbo de colisión contra o galego

Seguimos facéndonos eco da reaccións que provoca a agresión contra a nosa lingua por parte das autoridades que nos gobernan. Nesta ocasión reproducimos o artigo de Álvarez Cáccamo titulado En rumbo de colisión contra o galego e publicado no Faro de Vigo o pasado sábado.

O día 8 de febreiro de 2009, un petroleiro de bandeira española denominado "Galicia Bilingüe" encallou nos baixos da Quintana dos Mortos. Entre os membros da tripulación, gobernada pola profesora viguesa Gloria Lago e procedente de diversos territorios do Estado, figuraban coñecidos militantes da Falange, de outros enclaves da ultradereita e do Partido Popular. Asediada pola maré chea do galego en abalo impositivo que ameaza con asulagar as áreas de reserva idiomática do castelán, unha muller moi alporizada berraba así: "¡Quieren que hablemos todos gallego! ¡Quieren que seamos todos paletos!"

O inicial verquido ideolóxico do petroleiro, que puido ficar concentrado nas coordenadas xustas dun feito social de reducido alcance, resultou sobredimensionado polos medios de comunicación galegos de fala castelá –maioría absoluta– e reciclado en fardos de lixo sólido por medio dos altoparlantes do daquela candidato á presidencia da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo. O líder da dereita –que, sorprendentemente, aínda se reclama galeguista–, seguindo instrucións da empresa consignataria FAES (cuxas singraduras lingüísticas con destino ao noroeste organiza o profesor Andrés Freire), decidiu propiciar o espallamento da substancia emitida polo "Galicia Bilingüe" através dun rumbo errático de declaracións contraditorias, aínda que maiormente orientadas en rumbo de colisión, e destinadas a situar o buque monocasco (digo, monolingüe) no centro mesmo do mercado electoral.

Desde aquela, instalado o Partido Popular no goberno da Xunta de Galiza, a deriva de regresión españolizante contra o Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, dirixida polo conselleiro Jesús Vázquez coa inestimábel colaboración técnica do sociolingüista Anxo Lourenzo, as actuacións de control e censura sobre a opinión dos docentes, alén da cadea imparábel de trolas como fíos de plastilina en estiramento vertical, provocaron, máis unha vez, a mobilización da sociedade. Páxinas de internet de diversos formatos, cartas ao director, declaracións en medios radiofónicos, comunicados públicos, convocatorias de concentración na rúa... son os instrumentos utilizados polos voluntarios que acoden a loitar contra a contaminación do noso ecosistema cultural e lingüístico. Medra o número e a intensidade dos manifestos asinados por milleiros de cidadáns e por institucións e colectivos profesionais e sociais: asociacións pedagóxicas, equipos de normalización, xuntas e asembleas de directores de colexios e institutos, sindicatos do ensino, a Academia Galega, o Colexio de Sicólogos de Galiza, entre varias ducias de entidades asociativas. A comunidade escolar, sorprendida pola ocorrencia circense, surxida dun chapeu, dunha enquisa trapalleira, de conceptualización precientífica e xestión ilegal, de cínica formulación, destinada a obter un resultado que encaixe no proxecto redutor, desgaleguizador, dos enquisadores, recibe as bátegas desta aventura gubernamental cun sentimento de abraio no que se misturan a hilaridade e a carraxe.

O pasado día 17 de maio, a Quintana dos Mortos encheu e baleirou varias veces o seu pulmón civil cunha multitude inxente de manifestantes que multiplicou por dez o número dos que alí se concentraron, en dirección de intereses antípodas, o día 8 de febreiro. Somos –os do 17 de maio– os que queremos vivir en galego, desde a certeza, a naturalidade e a cordialidade que nos outorgan a historia, a realidade presente e as leis que conquistamos, de densidade aínda insuficiente para o horizonte de plena normalidade á que temos dereito todos os habitantes dun país cuxos sinais de identidade fundamental son a súa lingua e a súa cultura. Cultura Galega, un título que non lle gusta, precisamente, ao conselleiro de cultura, Roberto Varela. Un idioma de uso maioritario dentro dos lindes territoriais propios, os da nación chamada Galiza. Fala secular do pobo, de toda a xente, código internacional dunha literatura de altísimo nivel. O galego: raíz do pensamento chantada mesmo nos alicerces xenéticos dos tripulantes do citado petroleiro de bandeira española cuxo nome xa case non lembro.