Lucy

Soubemos hoxe da morte de Lucy, aquela nena que inspirara a canción dos Beatles, aquela que a colocaba no ceo, con diamantes.



A lenda conta que Julian Lennon, o fillo de John, chegou á casa desde o parvulario dicindo que o debuxo que traía na man era a súa compañeira Lucy no ceo con diamantes. Así, surxiu a inspiración e naceu Lucy in the sky with diamonds, que foi incluída no álbum Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band e chegou a ser unha das cancións máis célebres da historia.
Pero Lucy O'Donnell xa non era ningunha nena: tiña 46 anos, e a historia do seu nome non acabou aí: en 1974, un grupo de científicos que procuraban restos de homínidos en Etiopía escoitaron na radio precisamente esta canción dos Beatles, despois de atoparen o esqueleto da australopithecus afarensis que consideraron a avoa da humanidade, e a quen chamaron Lucy.

As bases (ben orixinais, por certo) aquí.

Dúas exposicións

Se estás interesado na fotografía, e principalmente na fotografía antiga, ou tes curiosidade por ver como era a vida dos galegos de primeiros do século XX e as súas cidades, achégate á sala de exposicións da Fundación Caixagalicia: até o próximo domingo, 27 de Setembro estará aberta a mostra Ruth Matilda Anderson: unha mirada de antano, con instantáneas que a fotógrafa estadounidense realizou por encargo da Hispanic Society of New York.
A imaxe que ilustra esta entrada é unha delas.

Recoñeces o lugar?


Se, polo contrario, o que che interesa é a ourivería, no Museo Provincial podes visitar unha exposición de xoias tradicionais nunca antes expostas ao público: cincocentas cincuenta e catro pezas de entre o século XVI até o XX, en dous grandes grupos: ourivería devocional (relicarios, escapularios, medallas, cruces ou adornos de hábito) e alfaias civís (xoias de loito en acibeche ou ebonita, broches, sapos da indumentaria tradicional galega, pendentes, bolsiños, peitas, forcas ou agullas para o cabelo).

Utiliza a túa biblioteca...

...acharala en falta cando a deixes

(Ilustración: Rebecca Cobb)

Lambetadas e tentacións

Oscar Wilde afirmaba que a mellor maneira de vencer unha tentación era, precisamente, caendo nela.
Á vista do que nos mostra o vídeo, pode que non tivese razón. Que opinas?

Valorar o profesor

Con este título, e en pleno debate sobre a o papel e a autoridade dos docentes, e tras o últimos e lamentables acontecementos, o diario El País publica hoxe un editorial que consideramos interesante e esclarecedor.


La penosa situación de muchos profesores de enseñanza secundaria, desprovistos de medios y de autoridad para mantener el orden en sus clases, no es un hecho menor cuya consideración pueda liquidarse como una simple cortina de humo para ocultar problemas mayores. Es un síntoma de que algo funciona mal en la escuela y, al tiempo, uno de los factores que contribuyen al bajo rendimiento general de los estudiantes.
El problema no tiene únicamente que ver con la organización interna de la escuela. Sus raíces hay que buscarlas en la pérdida de prestigio social de los profesores. Si los menores perciben en sus casas el menosprecio por los docentes, no es de extrañar que se muestren indisciplinados y renuentes a seguir sus instrucciones. Si la intervención de las familias en los casos de conflicto escolar contribuye a debilitar todavía más la posición de los docentes, entonces no puede esperarse de los menores que tengan un comportamiento más responsable. No se trata de volver a las épocas superadas de los castigos corporales o de las imposiciones despóticas en la escuela, pero no vendría mal recuperar el convencimiento por parte de las familias de que el trabajo de los docentes es esencial para el futuro de los escolares.
Las medidas que empiezan a tomar algunas Comunidades Autónomas, en el sentido de considerar autoridad pública a algunos profesores, pueden tener algún efecto positivo pero inciden sólo en uno de sus aspectos, quizá el menos importante. El problema del deterioro de la figura del profesor es de suficiente gravedad como para requerir una acción concertada de los poderes públicos, tanto en lo que se refiere a las distintas competencias territoriales como a los distintos ámbitos en los que es preciso actuar, hacia el interior de la escuela pero también hacia las familias y la sociedad en su conjunto, y no sólo inscribiendo formalmente en
la ley una mejor protección legal contra las agresiones.

Semana de Cine

Os cinéfilos están de noraboa: unha vez máis, como cada outono, volta a Lugo a Semana Internacional de Cine de Autor que organiza Fonmiñá.O domingo terá lugar a inauguración, e as proxeccións seguirán até o venres nas seccións infantil, de cine galego e italiano, o ciclo sobre igualdade, a homenaxe ao actor Eduardo Fajardo, "O mellor cine do ano", "5 directores italianos", cine do Xacobeo e, naturalmente, a Sección Oficial, con seis películas en competición.
Os prezos son reducidos.
Se queres información sobre horarios, carteleira, lugares de proxección e outras actividades relacionadas, entra aquí



Esta é unha pequena selección de bandas sonoras de películas que nos gustan. Escoitádeas!

Máis que mans

Ás veces, as nosas mans poden ser moito máis que unhas mans.
Que non? Mira aquí e xa me contarás.
Hands

Fotos

Mira estas belísimas fotos que nos enviaron por correo electrónico. O mundo, ás veces, non pode ser máis fermoso.

A torre de Hércules

A comezos deste mesmo verán que pronto nos deixará, a UNESCO, entidade da ONU para a educación, a ciencia e a cultura, acordou incluír na súa lista de monumentos patrimonio da humanidade o máis antigo faro romano en funcionamento; desde a Nosa Biblioteca apoiaramos a campaña naquela altura; agora é xusto que nos congratulemos dos resultados da mellor maneira: admirando o propio monumento, a sólida Torre que segue guiando barcos e mariñeiros á vista das nosas costas.

Torre de Hércules

Ola... e adiante

Estamos de novo aquí, convosco, e unha vez máis para vos acompañar durante este novo curso que comezará en poucos días. E aínda que poida sorprender, comezamos cun cabodano.
Si, porque estes días conmemoramos os trinta anos da morte dun dos principais poetas galegos contemporáneos, Celso Emilo Ferreiro, que faleceu en Vigo, a cidade en que vivía, e foi soterrado en Celanova, a vila en que nacera.
Un dos poemas de Longa noite de pedra, o seu libro máis coñecido, titúlase María Soliña e consiste nunha denuncia contra a inxustiza; del fixéronse numerosas versións, como as Luar na Lubre e Eva Carreras que vos ofrecemos. Se queres ler a obra, xa sabes que a temos na nosa biblioteca, pero se a queres ler xa, podes entrar aquí; se o que queres é saber algo máis sobre a protagonista do poema, é aquí onde podes mirar e ouvir.
E botamos, pois, a andar con música, memoria e poesía.