28/01/21
27/01/21
26/01/21
«Memorias dun neno labrego», 60 anos dun «best seller», por Malores Vilavedra
«Eu son Balbino. Un rapaz da aldea. Coma quen di, un ninguén. E ademais, pobre», este quizais sexa un dos comezos máis icónicos da literatura galega, do noso primeiro best seller, que coñece traducións a case vinte idiomas. Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas, cumpriu 60 anos este xaneiro e, aínda que o noso rural dista moito daquel, segue a zumegar a historia do que fomos.
O escritor propúxose contar a vida dun rapaz de aldea nos anos corenta en Galicia. Podería ser a súa, pero non é unha novela autobiográfica, pois non protagonizou as historias de Balbino, pero si son propias a paisaxe, a carestía, as escasas posibilidades de estudo, as tradicións, o traballo arreo no campo, o retrato social... A novela escríbea unha década despois de chegar a Buenos Aires. Como tantos emigrantes, buscou alén mar un futuro mellor e para iso tivo que traballar vendendo teas ou como panadeiro. Nos últimos anos encargábase da contabilidade dunha casa importadora de madeiras e polas tardes apuraba os trámites para ter tempo de sentar nunha cafetería da rúa Cullén e escribir mentres arrefriaba un café que moitas veces nin probaba. O camareiro ourensán non perdía a oportunidade de outear mentres servía a Pepe e este, vendo a súa curiosidade, cando rematou a novela deulla a ler, incluso antes que á súa muller, Anisia. Despois leu aquelas follas soltas Dieste, quen sucumbiu ante a lograda psicoloxía do protagonista, e este pasoulla a Seoane que lle propuxo publicala en Citania, a editorial que fundara en Arxentina.
NOVO ÉXITO NO 2020
Para entón, Neira Vilas xa era un galeguista comprometido na quinta provincia e creara a librería Follas Novas coa intención de distribuír os libros galegos. Non só os vendían, senón que os expuñan en oito vitrinas das asociacións galegas para que estivesen visibles á colectividade en diferentes puntos da cidade e cada oito días mudaban os expositores. Amais da venda de libros, Follas Novas tamén publicaba algúns títulos e, sen dúbida, Memorias dun neno labrego foi o de máis éxito. O escritor non aceptara a invitación de Seoane de publicalo no seu selo, mais si a ilustración para a cuberta.
A historia de Balbino axiña alcanzou notoriedade entre a colectividade emigrante, non en van era a memoria de moitos dos galegos que cruzaran o Atlántico. Tamén chegou a Galicia, onde se distribuíu a través da Editorial Galaxia ata que se publicou en Ediciós do Castro. A día de hoxe converteuse nun clásico das nosas letras, mais tamén nun libro popular querido por milleiros de persoas.
Era o 5 de xaneiro de 1961, Memorias dun neno labrego chegaba como un agasallo temperán de Reis, así o recibimos dende entón, como unha alfaia dun tempo ido, como unha memoria sentimental de moitas xeracións de galegos. Trinta e cinco edicións despois, a novela de Neira Vilas segue a ser o poderoso relato dunha época, non exento de crítica social e dignidade, que mantén o sabor dunha lingua rica, que o escritor lonxe de esquecer na emigración ampliou, como sempre recordaba.
No 2020 foi un dos dez libros máis vendidos da Editorial Galaxia. Xa non podemos escoitar a Pepe contarnos con agarimo as súas vivencias, pero seguimos a prender na súa prosa e ese será sempre o seu éxito, ser un escritor do pobo.
Artigo completo en La Voz de Galicia, aquí
23/01/21
20/01/21
Convocatoria
Baía Edicións, coa colaboración da Secretaría Xeral de Política Lingüística da Xunta de Galicia, convoca o III PREMIO FINA CASALDERREY de Literatura Infantil pola igualdade.
Bases, aquí
18/01/21
Literatura galega
Entre os recursos que a AS-PG ofrece na súa páxina web está unha magnífica Historia da Literatura Galega, que abranxe desde a Idade Media até o presente.
Se a queres consultar, entra neste enlace.
17/01/21
Programación de Xaneiro
Teatro no Auditorio Gustavo Freire de Lugo. Podes comprar a túa entrada na Oficina Municipal de Turismo ou en https://www.entradaslugo.es/
15/01/21
12/01/21
11/01/21
08/01/21
Hoxe é o Día da Rotación da Terra
Foucault suspendeu unha esfera de bronce de 30 kg chea de chumbo, dun fio de 67 metros de longo, no topo do Panteón de París. Com este dispositivo, agora chamado péndulo de Foucault, o físico francés demostrou que o plano do balanzo do pendulo xirava en relaçión á rotación da Terra.
Newton tiña descuberto previamente a gravidade, mais aínda ninguém tinha demostrado a súa causa, a rotación do planeta.
Hoxe en día é posible ver o péndulo de Foucault en museos de ciencia de todo o mundo.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)