Non fai falta crer no utopismo (nada malo en pequenas doses) para que poidamos afirmar que o futuro nos podería pertencer.
Que o futuro –en importante medida- podería facerse e formularse segundo os nosos desexos.
Sen embargo, a maior parte da xente –manipulada e ignorante- sabe que moi pouco ou nada terán que ver o seus proxectos e desexos co futuro. O futuro –como sempre- construirano outros. Sabermos que esa idea (e esa resignación) pode ser mentira, constituiría un nada desdeñable avance. Se todos actuasemos, se todos participasemos, se perdesemos as anteolleiras das ideas preconcibidas, da preguiza e do medo, poderiamos ser, a maioría, construtores do futuro. Poucos o son, sen embargo.
Que o futuro –en importante medida- podería facerse e formularse segundo os nosos desexos.
Sen embargo, a maior parte da xente –manipulada e ignorante- sabe que moi pouco ou nada terán que ver o seus proxectos e desexos co futuro. O futuro –como sempre- construirano outros. Sabermos que esa idea (e esa resignación) pode ser mentira, constituiría un nada desdeñable avance. Se todos actuasemos, se todos participasemos, se perdesemos as anteolleiras das ideas preconcibidas, da preguiza e do medo, poderiamos ser, a maioría, construtores do futuro. Poucos o son, sen embargo.
Texto: LUIS ANTONIO DE VILLENA
Imaxe: SEBASTIÃO SALGADO
Ningún comentario:
Publicar un comentario