Primeiro premio
Na aldea dixéranlle que aquela sombra no corredor era só un gato vello, sempre rosmando ás agachadas. Ela acostumouse ao ruído, a ese arrastre lento que atravesaba as táboas cada noite, coma un costume doméstico máis.
Mesmo pensou que, quizais, debería darlle un nome para perderlle o medo.
Pero aquela noite a sombra falou, e non miou. Chamou por ela con voz coñecida, pesada de xenreira. E entón entendeu que non era un animal quen a seguía, era el, o mesmo que prometera amor, avanzando cara a ela coa paciencia do que sabe que non ten onde escapar.
("O gato". Leire García Rodríguez, 1º Bac. A)
Segundo premio
Ela pintaba os beizos con betadine e sombreaba os ollos sen pos.
(Manuel Veiga Ferro, 1º BAC B)
Ningún comentario:
Publicar un comentario