Primeiro premio
Cando pechou a porta, a casa quedou en silencio, pero non era silencio de descanso, senón o que pasa antes dun trebón. Ela colleu o abrigo con mans frías. Non levaba nada máis que a decisión que tardara anos en tomar, hoxe non volvo atrás.
Ao cruzar o portal, o vento frío golpeoulle a cara como unha bofetada, a primeira que non doía, porque anunciaba liberdade.
("Bofetada". Daniel Vidal Martínez, 4º A)
Segundo premio
Na aldea sempre dicían que falaba baixo.
Ela sempre dicía que era por educación.
Ata que unha noite o vento levou un berro
e toda a ladea escoitou o que ela calara tantos.
Ao día seguinte, as campás tocaron por fin a liberdade dunha voz.
(Aarón Veiga López, 3º B)
Ningún comentario:
Publicar un comentario